Historia
Pierwsi ludzie pojawili się w Nowym Meksyku kilkanaście tysięcy lat temu. W drugiej połowie VIII stulecia zaczęła się rozwijać rdzenna kultura Indian Pueblo znana z ceramiki oraz kamiennych domów. Na terenie stanu, szczególnie północnej jego części, znajdują się setki stanowisk archeologicznych, niektóre będące pod ochroną federalną, a nawet wpisane na listę światowego dziedzictwa. Wciąż 19 osad jest zamieszkałych. Choć obszar kulturowy zahaczał też o sąsiednie stany, dziś poza Nowym Meksykiem istnieją tylko dwie zamieszkałe osady Indian Pueblo.
W XVI wieku do Nowego Meksyku dotarli Hiszpanie, którzy w 1598 roku założyli prowincję Nowy Meksyk, której stolicą od 1610 roku było Santa Fe, wchodzącą w skład wicekrólestwa Nowej Hiszpanii. Wyzysk i momentami agresywna chrystianizacja doprowadziły do powstania antyhiszpańskiego w 1680 roku i wypędzeniem kolonizatorów z większości stanu, oprócz El Paso (dziś na granicy Meksyku i Teksasu). Hiszpanie wrócili w 1692 roku, wykazując się większą tolerancją. To doprowadziło do integracji kultur i względnie pokojowej koegzystencji.
W 1821 roku Meksyk uzyskał niepodległość i zagwarantował prawa obywatelskie wszystkim mieszkańcom. Zmieniło się to jednak po wojnie amerykańsko-meksykańskiej z lat 1846-48, gdy władzę nad regionem przejęły Stany Zjednoczone. Symbolem nowej władzy była masakra ludności w Taos oraz pozbawienie Indian wszelkich praw i represje wobec nich, które zniesiono dopiero w czasach administracji prezydenta Nixona. Wprowadzono też ograniczenia dla lokalnej ludności hiszpańskojęzycznej. Wraz z budową linii kolejowej w 1880 roku do terytorium zaczęło przybywać wielu anglosasów, jednak nie utraciło ono nigdy silnego charakteru latynosko-indiańskiego. W 1912 roku Nowy Meksyk (wraz z Arizoną) stał się 48. stanem USA. W czasie II wojny światowej w Nowym Meksyku odbywały się główne prace nad projektem Manhattan. Odludność wielu zakątków regonu spowodowała później ulokowanie kolejnych laboratoriów i instytutów badawczych, stąd dziś stan ma najwyższy odsetek naukowców w całym kraju.
W XVI wieku do Nowego Meksyku dotarli Hiszpanie, którzy w 1598 roku założyli prowincję Nowy Meksyk, której stolicą od 1610 roku było Santa Fe, wchodzącą w skład wicekrólestwa Nowej Hiszpanii. Wyzysk i momentami agresywna chrystianizacja doprowadziły do powstania antyhiszpańskiego w 1680 roku i wypędzeniem kolonizatorów z większości stanu, oprócz El Paso (dziś na granicy Meksyku i Teksasu). Hiszpanie wrócili w 1692 roku, wykazując się większą tolerancją. To doprowadziło do integracji kultur i względnie pokojowej koegzystencji.
W 1821 roku Meksyk uzyskał niepodległość i zagwarantował prawa obywatelskie wszystkim mieszkańcom. Zmieniło się to jednak po wojnie amerykańsko-meksykańskiej z lat 1846-48, gdy władzę nad regionem przejęły Stany Zjednoczone. Symbolem nowej władzy była masakra ludności w Taos oraz pozbawienie Indian wszelkich praw i represje wobec nich, które zniesiono dopiero w czasach administracji prezydenta Nixona. Wprowadzono też ograniczenia dla lokalnej ludności hiszpańskojęzycznej. Wraz z budową linii kolejowej w 1880 roku do terytorium zaczęło przybywać wielu anglosasów, jednak nie utraciło ono nigdy silnego charakteru latynosko-indiańskiego. W 1912 roku Nowy Meksyk (wraz z Arizoną) stał się 48. stanem USA. W czasie II wojny światowej w Nowym Meksyku odbywały się główne prace nad projektem Manhattan. Odludność wielu zakątków regonu spowodowała później ulokowanie kolejnych laboratoriów i instytutów badawczych, stąd dziś stan ma najwyższy odsetek naukowców w całym kraju.